Gözlerine bir bakın,yaşamayı hak etmiyor mu?

Bir gece yarısı,ölümün ellerinde minicik bir bebek. Şuursuzca duruyor yolun ortasında. Ya bir araba geçecek üzerinden, ya yenik düşecek hastalığına. Hani aklı erse diyeceğim ki, çektiği ağrılara dayanamamış, hayattan vazgeçiyor, bir araba son versin acılarına diye ölümü bekliyor. Aniden diğer arabaların önüne kırıp engel oluyorum ezilmesine. Elime bir alıyorum,derinin altında sadece kemikleri, poposundan kurtlar akıyor. Öylece bırakıveriyor kendini kucağıma, ölecek huzurlu bir yer bulmuş gibi. Ölümüne aç kalmış,belli ki günlerdir bir damla su bulamamış, pireler kemirmiş tüm kanını; sadece minicik canı kalmış,dokunmaya kıyamıyorum. 2-3 gün sadece yatıyor, gözlerinin içine bakıyorum, pes edecek mi diye. Ve direniyor minicik bedeniyle, bir sabah kalkıp \\\’Yaşayacağım\\\’ diyor bakışlarıyla bana., Öylesine uslu ve sakin ki,oyun oynarken bile çekingen,sesi bile çıkmıyor. Benim onun için yapabileceklerim sanırım buraya kadar… Onun hayatını birine emanet etmek zorundayım. Lütfen seçmeyin,sadece sevin. Tüylerinin rengi için değil,gözlerinin şekli için değil; Sadece nefes aldığı için, Ona bir hayat vermek için. Belki de tek şansı sizsiniz.